Μηχανήματα
μέχρι και είκοσι ετών, με παρωχημένη έως και επικίνδυνη τεχνολογία,
ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτές, λίστες αναμονής που φτάνουν και
τους τρεις μήνες σηματοδοτούν το… τέλος της δημόσιας ακτινοθεραπείας
στη χώρα! Εκατοντάδες καρκινοπαθείς στρέφονται πλέον στον ιδιωτικό
τομέα, που διαθέτει την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, πληρώνοντας τις
απαραίτητες για τη ζωή τους ακτινοβολίες ως και τρεις φορές ακριβότερα!

Οι Ελληνες ακτινοθεραπευτές εκπέμπουν SOS, επισημαίνοντας ότι ήδη
πολλοί γιατροί ψάχνουν την έξοδο από το ΕΣΥ. «Οι συνθήκες δεν μας
επιτρέπουν πλέον να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας» λένε χαρακτηριστικά…
Δέκα δημόσια και επτά πανεπιστημιακά νοσοκομεία διαθέτουν σήμερα
τμήματα ακτινοθεραπείας. Σε αυτά λειτουργούν συνολικά 21 γραμμικοί
επιταχυντές (ο γραμμικός επιταχυντής είναι το βασικότερο μηχάνημα
ακτινοθεραπείας – υποστηρικτικά λειτουργούν οι μονάδες κοβαλτίου). Τα
περισσότερα από αυτά τα μηχανήματα είναι από 10 έως και 20 ετών, δηλαδή
η τεχνολογία τους είναι προ πολλού ξεπερασμένη, καθώς ούτε τα λογισμικά
τους προγράμματα ανανεώνονται τακτικά.

Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, τα μηχανήματα ακτινοθεραπείας έχουν
όριο ζωής τα δέκα χρόνια, αφού από αυτό το σημείο και μετά αρχίζουν να
παρουσιάζουν προβλήματα. Στο τμήμα ακτινοθεραπείας του Πανεπιστημιακού
Νοσοκομείου Πάτρας, για παράδειγμα, μόνον ο ένας από τους δύο
επιταχυντές ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες των ασθενών. Ο δεύτερος
λειτουργεί από το… 1989! Το τελευταίο διάστημα το ένα πίσω από το άλλο
τα μηχανήματα τίθενται εκτός λειτουργίας λόγω παλαιότητας και η
αντικατάστασή τους καθυστερεί στα γρανάζια της γραφειοκρατίας:
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του νοσοκομείου «Αλεξάνδρα», το
ακτινοθεραπευτικό τμήμα του οποίου είναι ουσιαστικά εκτός λειτουργίας
τους τελευταίους 18 μήνες, αφού ο μοναδικός γραμμικός επιταχυντής που
διέθετε βγήκε… off ύστερα από 26 χρόνια συνεχούς λειτουργίας! Ως τώρα
δεν έχουν προχωρήσει οι διαδικασίες προμήθειας νέου μηχανήματος.

Οπως αναφέρει ο διευθυντής του τμήματος κ. Γιώργος Πισσάκας, «η νέα
διοίκηση του νοσοκομείου, που ανέλαβε πριν από μερικούς μήνες,
επεξεργάζεται εφικτές και γρήγορα υλοποιήσιμες λύσεις στο πρόβλημα. 

Παράλληλα όμως οι λίστες των καρκινοπαθών στα δημόσια νοσοκομεία
γίνονται όλο και πιο μεγάλες, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να
υποχρεώνονται να καταφύγουν σε ιδιωτικά κέντρα, τα οποία, βλέποντας την
αδυναμία του δημόσιου τομέα, διαρκώς εξοπλίζονται με τα τελευταίας
τεχνολογίας μηχανήματα». Σύμφωνα με την τελευταία καταγραφή της
Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, εκτός λειτουργίας
είναι και ο γραμμικός επιταχυντής στο Αρεταίειο νοσοκομείο (ο
καινούργιος παραλαμβάνεται σύντομα), ενώ στο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης το
τμήμα αναμένεται να λειτουργήσει το επόμενο διάστημα ύστερα από μήνες
αναμονής των νέων μηχανημάτων.

Την ίδια ώρα, στον ιδιωτικό τομέα η ηλικία του αρχαιότερου
μηχανήματος δεν ξεπερνά τα δέκα χρόνια, ενώ ήδη αρκετά ιδιωτικά
θεραπευτήρια προχωρούν σε ανανέωση του εξοπλισμού τους. Με το αζημίωτο,
φυσικά, αφού χρεώνουν τους ασθενείς ως και τριπλάσιες τιμές: είναι
ενδεικτικό ότι στο Δημόσιο κάθε πεδίο –δηλαδή η ακτινοβόληση ενός
συγκεκριμένου σημείου– κοστίζει 15 ευρώ, ενώ στον ιδιωτικό τομέα
χρεώνεται ως και 50 ευρώ! Και καθώς κάθε συνεδρία ακτινοθεραπείας
περιλαμβάνει πάνω από 5 πεδία, είναι φανερό ότι το κόστος φτάνει σε
δυσθεώρητα ύψη για τους ασθενείς. Ενας κύκλος μερικών απλών
ακτινοθεραπειών μπορεί να ξεπεράσει τις 7.000 ευρώ!

Οι καρκινοπαθείς που στρέφονται στον ιδιωτικό τομέα είναι όλο και
περισσότεροι, αφού η αναμονή στα δημόσια νοσοκομεία μπορεί να φτάσει
και τους τρεις μήνες, διάστημα που μπορεί να αποβεί μοιραίο ακόμη και
για τη ζωή τους.