Η συγκεκριμένη κατηγορία των γιατρών, οι οποίοι είχαν προσληφθεί με βάση τον ΝΔ 1204/72, εργάζονταν στο ίδρυμα με ειδικές συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου. Το 1993 εξομοιώθηκαν μισθολογικά με τους μόνιμους γιατρούς του ΙΚΑ και το 2004 με τον νόμο 3232, ο οποίος ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα της Βουλής επί υπουργίας Δ. Ρέππα, θεωρήθηκαν οι σχέσεις εργασίας τους αορίστου χρόνου.
Σύμφωνα όμως με τη χθεσινή εισήγηση του κ. Σανιδά η διάταξη του νόμου 3232/2004, που ξεκαθάρισε ότι οι συμβάσεις τους είναι αορίστου χρόνου, είναι ψευδερμηνευτική και κατά συνέπεια οι συμβάσεις τους μπορούν να καταγγελθούν οποιαδήποτε στιγμή έπειτα από προειδοποίηση ενός μήνα. Κατά την άποψη του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου το εργασιακό καθεστώς των γιατρών του ΙΚΑ διέπεται αποκλειστικά από το ΝΔ/72 και στην περίπτωσή τους δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας.
Η υπόθεση παραπέμφθηκε στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου ύστερα από αντιφατικές αποφάσεις που εξέδωσαν τμήματα του ανωτάτου δικαστηρίου και αφορά καρδιολόγο ο οποίος προσλήφθηκε στο ΙΚΑ το 1992 και ένα χρόνο αργότερα εντάχθηκε στο μόνιμο προσωπικό. Το 1998 το ΙΚΑ κατήγγειλε τη σύμβαση εργασίας του και με απόφαση του Εφετείου στο οποίο προσέφυγε ο γιατρός η απόλυσή του κρίθηκε άκυρη.