Της Φιλομήλας Δημολαΐδου
«Σε μία μέρα τελείωσε το αντισηπτικό που τους βάλαμε στην αίθουσα, για να καθαρίζουν τα χέρια τους κάθε φορά που πιάνουν το μαρκαδόρο. Φυσικά εκείνη την ημέρα δεν έγινε καθόλου μάθημα, γιατί όλοι ήθελαν να σηκωθούν στον πίνακα για πλάκα. Έτσι αποφασίσαμε να σταματήσουμε αυτό το μέτρο». Πολλά μέτρα για τη γρίπη κρίνονται στην πράξη ανεφάρμοστα και καταργούνται σταδιακά από την εκπαιδευτική κοινότητα.
Αδικαιολόγητος σε πολλές περιπτώσεις πανικός, υπερβολή και πολλή γραφειοκρατία. Αυτά αποκομίζει κάποιος από την επίσκεψή του στα σχολεία. Μέτρα που θα έπρεπε να λαμβάνονται υπό κανονικές συνθήκες στις σχολικές κοινότητες βαφτίζονται τώρα από την πολιτεία αντιγριπικά, π.χ. κάδοι με καπάκια, σαπούνι σε όλες τις βρύσες, καλός αερισμός των τάξεων, άλλα τίθενται σε ισχύ χωρίς επίγνωση των πραγματικών συνθηκών που επικρατούν σήμερα στα σχολεία, όπως έλλειψη καθαριστριών και χώρων για απομόνωση ύποπτων περιστατικών, και άλλα χαρακτηρίζονται υπερβολικά από πολλούς διευθυντές, οι οποίοι επωμίζονται όλο το βάρος της γραφειοκρατίας, παραδείγματος χάριν καθημερινή ενημέρωση του ΥΠΕΠ-Θ για τις απουσίες των μαθητών.
Από την άλλη όλη αυτή η… εγρήγορση των σχολείων έφερε τα πάνω κάτω στην αγορά, γι’ αυτό και παρατηρούνται ελλείψεις σε διάφορα αναλώσιμα είδη, όπως σε σεντόνια και ποδιές μιας χρήσης και ειδικά απολυμαντικά. Εν ολίγοις σε ένα σχολείο μπορεί να μην έχουν σεντόνια, σε άλλο αντισηπτικά και σε παραδιπλανό να μην έχουν φτάσει όλοι οι ποδοκίνητοι κάδοι με καπάκια.
Σε γενικές γραμμές βέβαια τα σχολεία και δη οι μαθητές συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους, χωρίς να επηρεάζονται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΤΙΝΑ
Τα μικρά παιδιά μπορεί να είναι πιο εύκολο να καθοδηγηθούν, όμως είναι πιο ευαίσθητα από άποψη υγείας. Έτσι μόνο σε μία ημέρα το 2ο δημοτικό Αγίου Παύλου «έχασε» δύο παιδιά, το ένα έκανε εμετό και το άλλο… φταρνίστηκε, οπότε έπρεπε να φύγουν. Ο χώρος όπου κρατούνται οι «ύποπτοι» μαθητές είναι η… σκηνή της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων. Πίσω από τις κουρτίνες και πάνω στα στρώματα γυμναστικής τοποθετούνται οι μαθητές, για να περιμένουν τους γονείς τους. «Η εγκύκλιος γράφει ότι πρέπει να διαθέσουμε έναν χώρο 3Χ3. Πού θα τον βρούμε;», σχολιάζει ο διευθυντής του σχολείου Αστέριος Πίσπας, προσθέτοντας ότι σύντομα θα τον διαμορφώσουν κατάλληλα.
Κατά τον ίδιο τα βασικά μέτρα που έπρεπε να ληφθούν έχουν ληφθεί, αλλά, αν κολλήσουν στις λεπτομέρειες της εγκυκλίου, τότε το σίγουρο είναι ότι δεν θα ασχολούνται με τίποτα άλλο. «Οι καθαρίστριες έρχονται πρωί και απόγευμα. Είναι αδύνατον όμως να απολυμαίνουμε τα πόμολα κάθε ώρα». Για παράδειγμα φροντίζουν να στέλνουν τα παιδιά για τακτικό πλύσιμο χεριών, έχουν μαζέψει τα αντικείμενα κοινής χρήσης, όπως ποτήρια νερού κτλ.
Μέσα στην ίδια αυλή βρίσκονται και το 1ο και το 2ο νηπιαγωγείο. Σε αυτήν την περίπτωση τα πράγματα ήταν πιο σύνθετα: Έπρεπε να μαζευτούν όλα τα λούτρινα παιχνίδια και τα χαλιά, καθώς δεν μπορούν να καθαρίζονται συχνά, ενώ δόθηκαν στις μαμάδες για πλύσιμο μαξιλάρια και κουρτίνες. Κατά τα άλλα το πάρτι γενεθλίων που είχε εκείνη την ημέρα μία μικρή πραγματοποιήθηκε με τις συνήθεις διαδικασίες. Με πολλά φιλιά και αγκαλιές. ¶λλωστε, όπως σχολίασε μία νηπιαγωγός, δεν γίνεται τα μικρά να μην τα αγκαλιάσεις, αφού αυτό αποζητούν.
ΜΕΤΡΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΠΑΝΑΣ
Οι μεγαλύτεροι μαθητές έχουν πάρει τα μέτρα στην πλάκα. Φυσικά και δεν σταμάτησαν τους… θερμούς εναγκαλισμούς και τα φιλιά, ενώ το μόνο άγχος τους ήταν οι εκδρομές. «Βασικά το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να μην ακυρωθεί η πενθήμερή μας, γιατί κάτι τέτοιο ακούσαμε», μας είπαν μαθητές της γ’ λυκείου του 1ου λυκείου Μενεμένης.
Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έδωσαν στους γονείς τους τα φυλλάδια με τα μέτρα κατά της νέας γρίπης ούτε κουβαλούν αντισηπτικά τζελ στην τσάντα τους, όπως τους ζητήθηκε. Γενικά όλα αυτά δεν τους αφορούν. Το μόνο ίσως που θα τους ενοχλήσει είναι, όταν θα αποφασίσουν να κάνουν κοπάνα, και οι καθηγητές θα τηλεφωνήσουν σπίτι τους, για να ενημερωθούν για την… υγεία του παιδιού. «Αυτό είναι αλήθεια ότι δεν το σκεφτήκαμε ακόμη, γιατί είναι νωρίς για κοπάνες. Κάτι όμως θα βρούμε», σχολίαζαν οι τελειόφοιτοι.
Ο διευθυντής του 1ου λυκείου Μενεμένης Μιχάλης Ζαφειρίου δηλώνει ότι εφαρμόζουν τα μέτρα κατά περίπτωση, γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να απολυμαίνουν συνέχεια ο ένας τον άλλο. «Χωρίς την προσωπική ευθύνη του καθηγητή και τη συνεργασία των παιδιών δεν γίνεται τίποτα. Βασικά το καλύτερο κατά την άποψή μου που προέκυψε από αυτά τα μέτρα ήταν ότι οι γονείς άρχισαν να επικοινωνούν με το σχολείο», ανέφερε ο κ. Ζαφειρίου. Όπως και σε άλλα σχολεία, έτσι και σε αυτό υπάρχει έλλειψη καθαριστριών (σ.σ. υπάρχει μόνο μία συμβασιούχος, που πηγαίνει στο σχολείο μετά τις 2.00), γι’ αυτό και ο διευθυντής ζήτησε την πρόσληψη ακόμη μιας.
Βέβαια όλοι γνωρίζουν ότι τα δύσκολα θα έρθουν, όταν παρουσιαστούν κρούσματα, μιας και οι οδηγίες του Εθνικού Επιστημονικού και Επιχειρησιακού Συμβουλίου Πανδημίας Γρίπης είναι σαφείς: κλείσιμο των σχολείων ή των τάξεων, όταν το 40% έως 50% των μαθητών και των εκπαιδευτικών απουσιάζει λόγω της νέας γρίπης. Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται κατά περίπτωση μέσα από τη συνεχή παρακολούθηση της λειτουργίας των σχολείων (σ.σ. εκείνη η γραφειοκρατία που λέγαμε;).
Δραματική έκκληση μάνας για τις ελλείψεις στον Κολινδρό
Τα πρόσωπα μπορεί να άλλαξαν, όμως οι πολιτικές όχι. Για τη μάνα τεσσάρων παιδιών από τον Κολινδρό Πιερίας Ιουλία Γραμμένου η απόφασή της να στείλει για τρίτη φορά τα τελευταία χρόνια επιστολή-κραυγή αγωνίας στο νυν υπουργό Παιδείας ¶ρη Σπηλιωτόπουλο δεν είναι τυχαία. Τον ίδιο δρόμο είχε επιλέξει και επί υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου και Ευριπίδη Στυλιανίδη, χωρίς αποτέλεσμα, όπως αποδείχτηκε, γιατί για ακόμη μία φορά ο πρωτότοκος γιος της, που έχει σύνδρομο Down, βιώνει τον αποκλεισμό από την εκπαίδευση.
«Όλα μου τα παιδιά είναι σχολικής ηλικίας και παρακολουθούν στο 2ο δημοτικό σχολείο Κολινδρού. Κάθε χρόνο τέτοια περίοδο αντιμετωπίζουμε το ζήτημα της στελέχωσης του τμήματος ένταξης του σχολείου μας. Κάθε χρόνο υποβαλλόμαστε σε μία ψυχοφθόρα διαδικασία, που μας καταπονεί τρομερά, με στόχο το δικαίωμα όλων των παιδιών μας στην εκπαίδευση», επισημαίνει στην επιστολή της.
Τα σχολεία του Κολινδρού, αναφέρει, είναι τα πιο απομακρυσμένα (39 χλμ.) από την πρωτεύουσα του νομού και δεν υπάρχει άλλο πλαίσιο ειδικής αγωγής για το παιδί της στο δήμο όπου ζει. Επιπλέον υπάρχουν ακόμη ένα παιδί σχολικής ηλικίας με σύνδρομο Down, άλλοι δύο μαθητές με σοβαρές δυσκολίες, ενώ πέρυσι υποστηρίχθηκαν από το συγκεκριμένο Τ.Ε. πέντε παιδιά.
«Επιθυμώ κάθε πρωί όλα τα παιδιά μου να πηγαίνουν στο σχολείο και να μη μένει κανένα πίσω, διότι τότε θα υποχρεωθούμε να τα κρατάμε όλα στο σπίτι με υπαιτιότητα της πολιτείας. Επιθυμώ επίσης να τυγχάνουν ποιοτικής εκπαίδευσης και κανένα από αυτά να μην αντιμετωπίζεται ως βάρος στο σχολείο (παιδοφύλαξη).
»Εσείς, κύριε υπουργέ, πώς θα απαντούσατε στο παιδί μου, το οποίο κάθε πρωί βλέποντας τα άλλα αδέλφια του να πηγαίνουν σχολείο μάς ρωτά ‘γιατί εγώ δεν πάω’; Πώς θα του απαντούσατε στο ερώτημά του ‘εάν αύριο θα έρθει δασκάλα’; Γιατί, κύριε υπουργέ, υπάρχουν τόσοι δάσκαλοι στα γραφεία, ενώ στα σχολεία υπάρχουν τόσες ανάγκες; Ποιος έχει ευθύνη γι’ αυτό; Για εσάς πόσο διάστημα είναι ανεκτό να στερηθεί ένα παιδί το σχολείο του;», τονίζει η κ. Γραμμένου, ζητώντας τη βοήθεια του κ. Σπηλιωτόπουλου, η οποία μέχρι τα τέλη της περασμένης εβδομάδας δεν είχε φτάσει.