Της Πεννυς Μπουλουτζα
Σοβαρό θεσμικό κενό στη λειτουργία των τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος δημόσιου και ιδιωτικού χαρακτήρα καταγράφεται στη χώρα μας. Η Ελλάδα έχει «υιοθετήσει» από τον περασμένο Μάρτιο με την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος την κοινοτική οδηγία που αφορά στα ιδρύματα ανθρωπίνων ιστών και κυττάρων, ωστόσο, εκκρεμεί η θέσπιση των όρων λειτουργίας των τραπεζών ομφαλοπλακουντιακού αίματος, καθώς και η σύσταση μιας αρχής που θα αναλάβει τον έλεγχό τους.
Αποτέλεσμα είναι να τίθεται ζήτημα αξιοπιστίας των υπηρεσιών, κυρίως των «ιδιωτικών» τραπεζών και να δημιουργείται σύγχυση στους υποψήφιους γονείς.
Στην Ελλάδα λειτουργούν μόλις μία τράπεζα δημοσίου χαρακτήρα, στο Ιδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών και περί τις 20 ιδιωτικές. Σύμφωνα με τα όσα είπε στην «Κ» η υπεύθυνη της τράπεζας του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών κ. Αικατερίνη Σταυροπούλου – Γκιόκα, στη «δημόσια» τράπεζα διατηρούνται αυτή τη στιγμή περίπου 1.200 μονάδες ομφαλοπλακουντιακού αίματος έτοιμες προς χρήση, για την αντιμετώπιση ασθενών με σοβαρά αιματολογικά -κυρίως- νοσήματα. Οι μονάδες έχουν τεθεί στη διάθεση οποιουδήποτε ασθενούς παγκοσμίως, αφού η τράπεζα είναι συνδεδεμένη με την παγκόσμια «δεξαμενή». Σύμφωνα με την κ. Σταυροπούλου – Γκιόκα, αυτό από μόνο του αποδεικνύει ότι η συγκεκριμένη τράπεζα πληροί τις απαιτούμενες προδιαγραφές.
Στις ιδιωτικές τράπεζες τα κύτταρα που συλλέγονται και αποθηκεύονται -έναντι αμοιβής 2.000 ευρώ- χρησιμοποιούνται μόνο για αυτόλογη μεταμόσχευση, δηλαδή για την αντιμετώπιση ασθένειας που ενδεχομένως αντιμετωπίσει στο μέλλον το παιδί – δότης. Σύμφωνα με την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος, η πλειονότητα των ιδιωτικών τραπεζών, ελλείψει κρατικού ελέγχου, πιστοποιείται από τρίτους ανεξάρτητους φορείς.