Το δικαίωμα στην προστασία της υγείας καταγράφεται ρητά στο ελληνικό σύνταγμα ως ένα από τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, διότι σχετίζεται άμεσα με την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη και το σύνταγμα ανάγει την προστασία της υγείας σε αντικείμενο κρατικής μέριμνας.
Συγκεκριμένα στο άρθρο 21 παραγρ 3 του συντάγματος αναφέρει:
«Tο Kράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων».
Τα ίδια προβλέπει και ο 1397/83, ο ιδρυτικός νόμος του ΕΣΥ στην πρώτη παράγραφο του πρώτου άρθρου.
Ο πρώτος που αποπειράθηκε να καταπατήσει αυτές τις θεμελιώδεις διατάξεις ήταν ο πατήρ Μητσοτάκης με το νόμο 2071/92. Τώρα επιχειρεί ο υιός Μητσοτάκης να επαναλάβει το πατρογονικό αμάρτημα, έχοντας εντωμεταξύ αφομοιώσει την κληρονομιά της θείας Θάτσερ.
Καθόλου τυχαία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε στη ΔΕΘ στη «συνεργασία» που υπήρξε κατά τη διάρκεια της πανδημίας ανάμεσα στο ΕΣΥ και τον ιδιωτικό τομέα και, όπως είπε, «υπήρξε συνεργασία του ΕΣΥ με τον ιδιωτικό τομέα με όρους συμφέροντος για το ελληνικό δημόσιο»!! Χτες ο Θάνος Πλεύρης πήρε την πάσα από τον πρωθυπουργό και σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, δήλωσε ότι «για την κυβέρνηση το Εθνικό Σύστημα Υγείας, συνολικά, δεν είναι αναγκαστικά κρατικό σύστημα υγείας».
Είναι κοινό μυστικό πως ο Θάνος Πλεύρης δεν τοποθετήθηκε στο υπουργείο Υγείας για ν΄ αντιμετωπίσει την πανδημία, η οποία ούτως ή άλλως πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Τοποθετήθηκε για να διεκπεραιώσει την εμμονή της ΝΔ να ιδιωτικοποιήσει το ΕΣΥ και να χαρίσει τα ασημικά στους μεγάλους ομίλους, αφήνοντας στο δημόσιο τα μπακίρια. Γι αυτό και η επόμενη πρόταση που εκστόμισε ο Θάνος Πλεύρης στον ΣΚΑΙ ήταν πως «ο ΕΟΠΥΥ πρέπει ν΄ αρχίσει να λειτουργεί με όρους ασφαλιστικής εταιρείας».
Λογικόν. Κάποιος πρέπει να πληρώνει τα σπασμένα.
Πάντως η κάκιστη δημοφιλία του Θάνου Πλεύρη σε συνδυασμό με την υψηλή εκτίμηση των πολιτών για το Εθνικό Σύστημα Υγείας καθιστούν το εγχείρημα άκρως παρακινδυνευμένο. Το πιθανότερο είναι πως θα έχει την τύχη της πανεπιστημιακής αστυνομίας, που ψηφίστηκε με τυμπανοκρουσίες και με την έναρξη της πανεπιστημιακής χρονιάς πετάχτηκε στα αζήτητα.