Ζήσαμε το μεγαλείο του επιτελικού κράτους στη διαχείριση της πανδημίας. Όμως η πρόσφατη κακοκαιρία ανέδειξε ακόμη πιο παραστατικά το μέγεθος της ανικανότητας αυτού του μηχανισμού που η κυβέρνηση προβάλλει ως πανάκεια στις παθογένειες του δημόσιου τομέα.
Και τώρα, μετά την αποδρομή της «Μήδειας», γιγαντώνεται η επίρριψη ευθυνών ανάμεσα στα χρυσοπληρωμένα στελέχη φορέων που επαναπαύθηκαν στη γνωριμία τους με τον ηγεμόνα, αντί να κινηθούν ταχύτατα προκειμένου ν΄ αποφευχθούν οι τραγικές συνέπειες που παγίδευσαν χιλιάδες πολιτών και κόστισαν τη ζωή σε τρείς συνανθρώπους μας.
Εκείνος που έδωσε τη χαριστική βολή στο αφήγημα των Συμπράξεων του Δημόσιου με τον Ιδιωτικό Τομέα ήταν η εμβληματική μορφή του νεοφιλελευθερισμού, ο Στέφανος Μάνος, ο οποίος έμεινε χωρίς ρεύμα και νερό στην Εκάλη.
«Ιδιωτική», είπε, «είναι και εδώ στην Εκάλη η εταιρία ύδρευσης, η Εκάλη ΑΕ. Εδώ και 24 ώρες δεν έχουμε νερό και όταν τηλεφώνησα το απέδωσαν στη διακοπή του ρεύματος. Ρώτησα εάν έχουν γεννήτρια και μου απάντησα ότι… χάλασε. Συνεπώς δεν έχει τόσο σημασία η ιδιωτικοποίηση, όσο οι κανόνες λειτουργίας».
Τα ίδια με την Εκάλη ΑΕ θα συμβούν προφανώς και στην απευκταία περίπτωση που οι ιδιωτικοί όμιλοι καταφέρουν να εισχωρήσουν στα Νοσοκομεία της χώρας, συνάπτοντας τις περίφημες ΣΔΙΤ.
Ερώτηση: τι περιμένει η κυβέρνηση προκειμένου να προχωρήσει σε επίταξη ενός τουλάχιστον μεγάλου Ιδιωτικού Νοσοκομείου της Αθήνας, ώστε ν΄ αποφορτίσει την πίεση που δέχονται τα Δημόσια Νοσοκομεία; Κάποιοι υποπτεύονται πως αναζητούν μια ναυαγισμένη ιδιωτική κλινική- όπως συνέβη και στη Θεσσαλονίκη- προκειμένου να την «επιτάξουν» για τα μάτια του κόσμου.
Ας το σκεφτούν καλά. Θα ήταν τραγωδία να επαναλάβουν δεύτερη φορά το ίδιο κακόγουστο αστείο..