Δε συνέβη μόνον ο εξευτελισμός των δημοσκόπων στην περίπτωση Λοβέρδου. Αυτόν εξάλλου τον έχουν συνηθίσει. Είναι ο ευτελισμός ολόκληρου του καθεστωτικού συστήματος ενημέρωσης, που εμφάνιζε τον Λοβέρδο ως υποψήφιο που προέκυψε από παρθενογένεση.
Στις δεκάδες συνεντεύξεις που έδωσε κανείς δεν τον ρώτησε για την υπόθεση με τις οροθετικές γυναίκες, τις οποίες διέσυρε από κοινού με τον Χρυσοχοΐδη, χωρίς ποτέ να ζητήσουν συγνώμη. Χρόνια αργότερα, ο αείμνηστος και μεγαλόθυμος Θεόφιλος Ρόζεμπεργκ, εμφανίστηκε στο δικαστήριο ως πρόεδρος του ΚΕΕΛΠΝΟ για να ζητήσει συγνώμη εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας.
Κανείς δεν τον ρώτησε γιατί είναι υπόδικος στην υπόθεση Novartis και τι θα συνέβαινε αν τυχόν προχωρούσε η δίκη και καταδικάζονταν. Θα έμενε εκ νέου το ΚΙΝΑΛ ακέφαλο και θα έκανε πάλι εκλογές για ανάδειξη άλλου επικεφαλής;
Κανείς δεν τον ρώτησε συνολικά για την ολέθρια θητεία του στο υπουργείο Υγείας, διότι θα αναβίωναν μνήμες όσων εκείνος σχεδίασε και ο «αδελφός» ΄Άδωνις υλοποίησε.
Τώρα ο Ανδρέας Λοβέρδος καλεί τον Γ. Παπανδρέου να παραιτηθεί, ώστε να εκλεγεί ο Ανδρουλάκης χωρίς επαναληπτικές εκλογές. Σκέφτεται, ο ευφυής, πως έτσι ο νέος επικεφαλής θα έχει τελεσίδικα εκλεγεί με ποσοστό 36%, πράγμα που θα αξιοποιεί μελλοντικά, αποκαλώντας τον ως «αρχηγό μειοψηφίας».
Το σύστημα επένδυσε πολλά στο αστέρα Λοβέρδο, όπως είχε επενδύσει και στον άλλο διάττοντα Σταύρο Θεοδωράκη. Όμως κάποτε πρέπει ν΄ αντιληφθούν πως το πολιτικό σύστημα είναι πέλαγος και όχι σιντριβάνι με χρυσόψαρα..