Μπορεί να ακούγεται κοινότοπο, αλλά πραγματικά ο χαρακτηρισμός Ανεξάρτητες Αρχές τείνει να γίνει το πιο σύντομο ανέκδοτο επί επιτελικού κράτους. Αφού η κυβέρνηση των «αρίστων» ανέτρεψε, διόρισε, καθαίρεσε, υποβάθμισε, απέλυσε και κατάργησε διοικήσεις και ελεγκτικά όργανα της Πολιτείας με έκτακτα νομοθετήματα, συνεχίζει το αξιοθρήνητο για την ανεξαρτησία έργο της.
Κολλητοί, κουμπάροι, συντοπίτες και κομματάρχες διορίστηκαν, όπου αυτό έγινε δυνατό, ως μέλη των Ανεξάρτητων Αρχών, ενώ ο κάθε μη αρεστός εκδιώχθηκε ή υποβαθμίστηκε στο όνομα της αξιοκρατίας «με τον τρόπο της Ν.Δ.».
Η ίδρυση της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας σήμανε την αρχή του τέλους της αυτοτέλειας των ελεγκτικών οργάνων, ενώ η διοίκησή της στελεχώθηκε πλήρως από τους εκλεκτούς της κυβέρνησης. Η ΕΑΔ, με κύρια αποστολή τον έλεγχο της διαφθοράς σε όλο το εύρος του Δημοσίου, έχει μετατραπεί σε μηχανισμό επιβολής προστίμων και σε αρωγό των υπουργείων.
Το πολυδιαφημισμένο έργο της στον τομέα της διαφθοράς παραμένει επτασφράγιστο μυστικό. Παράλληλα, με τις κατάλληλες μοριοδοτήσεις του νέου υπουργού Εσωτερικών, οι μεταβατικοί επικεφαλής μετατρέπονται σε μόνιμους και οι καταξιωμένοι επιθεωρητές παραμένουν στο περιθώριο.
Δυστυχώς με τους ίδιους τρόπους αντιμετωπίζονται και οι υπόλοιπες Ανεξάρτητες Αρχές, είτε είναι είτε δεν είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες. Αν η κάθε κυβέρνηση συνήθιζε στον χρόνο που προβλεπόταν από τον νόμο να διορίζει κατά καιρούς κάποιους ανθρώπους που βρίσκονταν πολιτικά κοντά στις γραμμές της αλλά διέθεταν τα απαραίτητα προσόντα, η σημερινή κυβέρνηση πραγματοποίησε την πλέον βίαιη εισβολή, ανατρέποντας όλα όσα είχε υποσχεθεί και όλα εκείνα για τα οποία πρόσφατα κατηγορούσε τους πολιτικούς αντιπάλους της.
Ολα αυτά συμβαίνουν σήμερα στις Ανεξάρτητες Αρχές με νυχτερινές τροπολογίες και ειδικούς νόμους, ενώ όταν σε κάποια από αυτές φυσάει ένας αέρας ανεξαρτησίας, τότε η κυβέρνηση συνήθως αδιαφορεί ή σπεύδει με διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις να κλείσει πόρτες και παράθυρα.
Το ΑΣΕΠ, το ΕΣΡ, ο ΣτΠ, η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, η Αρχή Προστασίας της Ελεύθερης Επικοινωνίας, η Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων, η Επιτροπή Ανταγωνισμού αντιμετωπίζονται περισσότερο σαν τρόπαια ή αναγκαίο κακό και πολύ λιγότερο σαν όργανα που οφείλει να σεβαστεί η κυβέρνηση και τα οποία διασφαλίζουν τη λειτουργία ενός κράτους δικαίου με σεβασμό στα δικαιώματα των πολιτών.