Καταγγελία- σοκ από την οικογένεια του γιατρού που αυτοκτόνησε για το ιατρικό λάθος
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μίνα Μουστάκα
Αυτοκτονία- σοκ για ένα απίστευτο ιατρικό λάθος. Λίγες ώρες μετά το υπόμνημα που κατέθεσε στις δικαστικές αρχές ο 52χρονος γιατρός, ο οποίος ελεγχόταν ποινικά μαζί με δύο συναδέλφους του για πλημμέλειες που πριν από περίπου πέντε χρόνια είχαν προκαλέσει βαριά σωματική βλάβη στον Γιώργο Αλβέρτη, σύζυγο της κόρης του Μιλτιάδη Έβερτ Αλεξίας, έβαλε χθες τέλος στη ζωή του.
«O Γιώργος Αλβέρτης και η οικογένειά του μόνο προς τον συγκεκριμένο γιατρό δεν πρέπει να αναζητήσουν ευθύνες για την κατάσταση της υγείας του», αναφέρει σε γραπτή δήλωσή της η οικογένεια του αυτόχειρα αφήνοντας ευθέως να εννοηθεί ότι κάποιοι, προφανώς γιατροί, τους οποίους όμως δεν κατονομάζουν, τον είχαν επιλέξει για τον ρόλο του εξιλαστήριου θύματος στην υπόθεση.
«Έχουμε πολλά να πούμε για τον θάνατο του ανθρώπου μας και για τις συνθήκες του, αλλά κυρίως για όσους επιδίωξαν άνευ λόγου να οδηγήσουν αυτόν τον αναίτιο, έντιμο και ευαίσθητο γιατρό σε τέτοια κατάσταση, διαπλέκοντας και εξυφαίνοντας ψευδή σενάρια εις βάρος εκείνου που δεν έφταιξε στο παραμικρό και μάλιστα προσπάθησαν να ποδηγετήσουν και τον ίδιο να τα αποδεχθεί», επισημαίνεται στο «διά ταύτα» της τοποθέτησης της οικογένειας του γιατρού ο οποίος βρέθηκε απαγχονισμένος με τη γραβάτα του που είχε στηρίξει στη χειρολαβή του αυτοκινήτου του.
Η υπόθεση έφτασε στη Δικαιοσύνη έπειτα από μήνυση που κατέθεσε ο Γ. Αλβέρτης, μέσω της συζύγου του Αλεξίας Έβερτ, λίγο πριν εκπνεύσει ο χρόνος παραγραφής της καταγγελλόμενης βαριάς σωματικής βλάβης. «Οι σοβαρές εγκεφαλικές βλάβες άλλαξαν βίαια τη ζωή μου στην ηλικία των 40 ετών, όπως και τη ζωή της συζύγου και του ανήλικου υιού μου, και θεωρούνται μόνιμες», έλεγε ο Γ. Αλβέρτης ζητώντας τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών των τριών νευροχειρουργών τους οποίους θεωρεί υπεύθυνους για την ανεπανόρθωτη βλάβη που έχει υποστεί.
Πλησίαζε η παραγραφή
Για να προλάβουν τον χρόνο της παραγραφής του αδικήματος οι εισαγγελικές αρχές ενήργησαν με γρήγορους ρυθμούς και έτσι άμεσα κάλεσαν με την ιδιότητα του υπόπτου τους μηνυόμενους γιατρούς προκειμένου να δώσουν εξηγήσεις και να αντικρούσουν το κατηγορώ της οικογένειας Γ. Αλβέρτη. Και αυτό γιατί, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας, ο χρόνος παραγραφής συμπληρώνεται στις 22 Ιανουαρίου 2010. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν μέχρι την καταληκτική εκείνη ημερομηνία δεν ασκηθεί ποινική δίωξη εις βάρος των κατηγορουμένων και δεν επιδοθεί με οποιονδήποτε τρόπο κλήση για να δικαστούν, τότε η δικογραφία καταλήγει στο αρχείο παραγεγραμμένων υποθέσεων.
«Δεν τέλεσα την αξιόποινη πράξη για την οποία κατηγορούμαι, δεδομένου ότι δεν με βαρύνει η παραμικρή αμέλεια περί τη δήθεν πρόκληση σωματικής βλάβης του μηνυτή και την επιβάρυνση της υγείας του ασθενούς Γ. Αλβέρτη, και σε κάθε περίπτωση εγώ είμαι εντελώς ανυπαίτιος. Είναι πρόδηλο ότι όλες οι ενέργειές μου ως βοηθού νευροχειρουργού ουδεμία σωματική βλάβη προκάλεσαν στον ασθενή, είναι απολύτως βέβαιο και αυταπόδεικτο ότι ενήργησα σύμφωνα με τους αναγνωρισμένους κανόνες της ιατρικής επιστήμης και έπραξα στο ακέραιο το καθήκον μου», ανέφερε μεταξύ άλλων στο υπόμνημα που κατέθεσε ο δικηγόρος κ. Γιάννης Κώτσος για λογαριασμό του γιατρού που εκπροσωπούσε, ζητώντας να μην ασκηθεί εις βάρος του δίωξη και να τεθεί η μήνυση στο αρχείο. Την ποινική ευθύνη που τους έφερε ως υπόλογους στη Δικαιοσύνη αποποιούνται και οι άλλοι δύο γιατροί που ελέγχονται ποινικά καθώς, όπως προκύπτει από τα υπομνήματά τους, υποστηρίζουν ότι έπραξαν στο ακέραιο το καθήκον τους.
Ο ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ
κατηγορούνταν μαζί με δύο συναδέλφους του για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβηςσε ασθενή
«Μπορούσα σήμερα να ήμουν υγιής»
«ΣΤΟΧΟΣ ΜΟΥ είναι να βρω τον εαυτό μου, να ζήσω. Τώρα μπορώ να διαβάζω, μαθαίνω να γράφω, μπορώ να κάνω κάποια πράγματα. Η Αλεξία μου, η Αλεξία είναι η γυναίκα μου. Αυτή με βοηθά, θέλω να είμαι καλός σύζυγος, θέλω να είμαι ενεργός πατέρας. Με τον γιο μου, τον μικρό μου, κάνουμε πράγματα μαζί. Είναι ΑΕΚ, είναι ΑΕΚ ο μικρός», είχε πει σε συνέντευξή του στον «Ταχυδρόμο» τον περασμένο Νοέμβριο ο Γιώργος Αλβέρτης, ο οποίος ενταγμένος πια σε ειδικό πρόγραμμα της ΕΛΕΠΑΠ (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκατάστασης Αναπήρων Παίδων) προσπαθεί να… ξαναγράψει νέα αρχή στη ζωή του. «Απλές κινήσεις»
«Κάθε μέρα που περνά κάνω και κάτι μικρό, χαίρομαι», έλεγε ο Γ. Αλβέρτης, από το πλευρό του οποίου δεν λείπει η σύζυγός του Αλεξία Έβερτ, η οποία προχωρώντας τη δική του σκέψη ένα βήμα παραπέρα εξηγεί πως «όταν λέμε μικρό, εννοούμε μία απλή κίνηση, να καταφέρει για παράδειγμα να πάει μόνος του στην κουζίνα και να πιει νερό, να καταφέρει να παίξει με τον δεκάχρονο γιο του».
Στην πολυσέλιδη μήνυσή του εις βάρος των τριών γιατρών ο Γ. Αλβέρτης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «τα σοβαρά και μόνιμα νευρολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζω οφείλονται στη μη ενδεδειγμένη αντιμετώπιση των επιπλοκών που παρουσίασα μετά την αφαίρεση κύστης από τον εγκέφαλο». Επισημαίνει μάλιστα ότι οι βλάβες που υπέστη οφείλονται «στη μη έγκαιρη τοποθέτηση εξωτερικής παροχέτευσης εγκεφαλονωτιαίου υγρού εξαιτίας της οποίας προκλήθηκε “στραγγαλισμός” τμημάτων του εγκεφάλου».
Χάθηκε χρόνος
Αντίθετα, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στη μήνυση του κ. Αλβέρτη, αν οι θεράποντες γιατροί είχαν εγκαίρως προβεί στην εξέταση και διάγνωση της αιτίας των συμπτωμάτων της μεταβολής τού επιπέδου συνείδησης και άλλων συμπτωμάτων και είχαν εγκαίρως τοποθετήσει εξωτερική παροχέτευση και δεν είχαν αφήσει να χαθεί πολύτιμος χρόνος «δεν θα είχαν προκληθεί εγκεφαλικές βλάβες συνεπεία της αύξησης της ενδοκράνιας πίεσης και θα ήμουν σήμερα υγιής».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γ. Αλβέρτης υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης κύστης στον εγκέφαλο από τους τρεις μηνυόμενους νευροχειρουργούς στις 22 Ιανουαρίου 2005. Παρά τις διαβεβαιώσεις των γιατρών προς την οικογένειά του για «πλήρη νευρολογική επάνοδο», εκείνος έπειτα από σοβαρές επιπλοκές κατέληξε να βγει από το νοσοκομείο στις 2 Απριλίου 2005 χωρίς να έχει αντίληψη του περιβάλλοντος. «Η οικογένειά μου- προσθέτει- σε μία απέλπιδα προσπάθεια να αποκατασταθεί η υγεία μου κάλεσε καθηγητή Νευρολογίας από το Διεθνές Ινστιτούτο Νευροεπιστήμης από το Αννόβερο της Γερμανίας, ο οποίος ενημέρωσε τους συγγενείς μου ότι δυστυχώς οι εγκεφαλικές βλάβες είναι πολύ σοβαρές και απογοητευμένος αναφώνησε: “Τι κρίμα”».