Καταχωνιάζονται σε λάκκους, ποτάμια, αυλές εργοστασίων, καθώς δεν υπάρχει σύστημα διαχείρισης, ούτε οργανωμένες βιομηχανικές περιοχές
Ωρολογιακή τοξική βόμβα κατά του περιβάλλοντος αποτελούν οι εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων, που είτε είναι αποθηκευμένοι σε μη ασφαλείς εγκαταστάσεις, είτε έχουν καταχωνιαστεί με τον πιο άθλιο τρόπο σε λάκκους, ποτάμια, λίμνες, πηγάδια, ξέφωτα δασών, πίσω αυλές εργοστασίων, δηλητηριάζοντας έτσι τις ζωές μας.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες οργανωμένες Βιομηχανικές Περιοχές (ΒΙΠΕ), και σε αυτή της Θεσσαλονίκης, όπως καταγγέλλει ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας, δεν συλλέγονται ούτε καν τα αστικά απορρίμματα. Πόσο μάλλον να γίνεται σωστή διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων.
Στην Ελλάδα παράγονται κάθε χρόνο 330.000 τόνοι επικίνδυνων αποβλήτων, εκ των οποίων μόλις το 38% αξιοποιείται. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από το 60% «διατίθεται» με τρόπους που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι είναι ασφαλείς. Η «προσωρινή αποθήκευση» προσθέτει δεκάδες χιλιάδες τόνους στους 660.000 τόνους, που είναι αποθηκευμένοι από δεκαετίες, κυρίως σε βιομηχανικούς χώρους. Κανονικά, μεγάλο μέρος των επικίνδυνων αποβλήτων θα έπρεπε να μεταφέρεται στο εξωτερικό, όπου υπάρχουν μονάδες ασφαλούς επεξεργασίας. Δυστυχώς, όμως λόγω του υψηλού κόστους, το ποσοστό των αποβλήτων που μεταφέρεται στο εξωτερικό δεν ξεπερνά το 2% – 4% (σύμφωνα με το Πολυτεχνείο Κρήτης), ενώ άλλοι υπολογισμοί το κατεβάζουν στο… 1%! Το 2004 ήταν μόλις 1.550 τόνοι. Μέρος των υπολοίπων μάλλον το ανακαλύπτουμε καθυστερημένα στον κάθε Ασωπό…
Η ανεπάρκεια του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης των Επικίνδυνων Αποβλήτων, αλλά και η αδυναμία της πολιτείας να εφαρμόσει έστω και αυτό το αναιμικό σχέδιο, η μη δημιουργία ούτε ενός χώρου ασφαλούς ταφής ή μιας μονάδας επεξεργασίας, οδήγησαν στην απειλή της παραπομπής της Ελλάδας (για μια ακόμα φορά) από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.