Δηλητηριάζουν καθημερινά Σαλαμίνα και Ελευσίνα τα νεκροταφεία πλοίων
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Χρήστος Μανωλάς xmanolas@dolnet.gr
Τοξικές βόμβες που δηλητηριάζουν καθημερινά τη θάλασσα αποτελούν τα νεκρoταφεία πλοίων που λειτουργούν στις ακτές του Σαρωνικού και ειδικότερα στην Ελευσίνα και τη Σαλαμίνα.
Στον μικρό μόλο του διαλυτηρίου της περιοχής Βλύχα Ελευσίνας δεσπόζει το σκαρί του επιβατικού- οχηματαγωγού «Γεώργιος Εξπρές». Από το πλοίο, που τη δεκαετία του ΄70 έκανε δρομολόγια στις Κυκλάδες, έχει μείνει μόνο το κέλυφος.
Από το εσωτερικό του έχουν αφαιρεθεί τα πάντα. Πόρτες, αλουμίνια, ξύλινες επενδύσεις, ξενοδοχειακός εξοπλισμός δεν υπάρχουν. Δίπλα, ό,τι έχει απομείνει από ένα δεξαμενόπλοιο: μια σκουριασμένη άμορφη μάζα μισοβυθισμένη μέσα στο νερό. Η εικόνα του διαλυτηρίου δεν διαφέρει πολύ από αυτή μιας χωματερής. Σχοινιά, πλαστικά, τόνοι απορριμμάτων διασκορπισμένα παντού.
Οι πέντε εργαζόμενοι δεν θέλουν να μιλήσουν· παραπέμπουν στον εργολάβο στον οποίο ανήκει το διαλυτήριο. «Έχει πάντως αρκετή δουλειά. Δεν υπάρχει περίοδος να μείνουμε άπραγοι», λένε. Οι ημέρες που χρειάζονται για τη διάλυση ενός πλοίου κυμαίνονται από 20 έως και 120 και εξαρτώνται από το μέγεθός του, από το είδος του και από τα υλικά που έχουν μείνει σε αυτό. «Τα παροπλισμένα πλοία πρέπει κάπου να πάνε. Διαφορετικά θα σάπιζαν στη θάλασσα», υποστηρίζουν.
Οι κάτοικοι, οι τοπικοί φορείς και οι οικολογικές οργανώσεις όμως ζητούν να απομακρυνθούν άμεσα τα δύο διαλυτήρια. «Στις περισσότερες χώρες τα διαλυτήρια καραβιών λειτουργούν με αυστηρές προϋποθέσεις. Η διάλυσή τους γίνεται σε κλειστές δεξαμενές, χωρίς να υπάρχει διαρροή των επικίνδυνων τοξικών υλικών στο περιβάλλον. Στη χώρα μας τόνοι αυτών των υλικών καταλήγουν στις θάλασσες, στο έδαφος, ανεξέλεγκτα», αναφέρει ο διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace κ. Νίκος Χαραλαμπίδης.
Από το εσωτερικό του έχουν αφαιρεθεί τα πάντα. Πόρτες, αλουμίνια, ξύλινες επενδύσεις, ξενοδοχειακός εξοπλισμός δεν υπάρχουν. Δίπλα, ό,τι έχει απομείνει από ένα δεξαμενόπλοιο: μια σκουριασμένη άμορφη μάζα μισοβυθισμένη μέσα στο νερό. Η εικόνα του διαλυτηρίου δεν διαφέρει πολύ από αυτή μιας χωματερής. Σχοινιά, πλαστικά, τόνοι απορριμμάτων διασκορπισμένα παντού.
Οι πέντε εργαζόμενοι δεν θέλουν να μιλήσουν· παραπέμπουν στον εργολάβο στον οποίο ανήκει το διαλυτήριο. «Έχει πάντως αρκετή δουλειά. Δεν υπάρχει περίοδος να μείνουμε άπραγοι», λένε. Οι ημέρες που χρειάζονται για τη διάλυση ενός πλοίου κυμαίνονται από 20 έως και 120 και εξαρτώνται από το μέγεθός του, από το είδος του και από τα υλικά που έχουν μείνει σε αυτό. «Τα παροπλισμένα πλοία πρέπει κάπου να πάνε. Διαφορετικά θα σάπιζαν στη θάλασσα», υποστηρίζουν.
Οι κάτοικοι, οι τοπικοί φορείς και οι οικολογικές οργανώσεις όμως ζητούν να απομακρυνθούν άμεσα τα δύο διαλυτήρια. «Στις περισσότερες χώρες τα διαλυτήρια καραβιών λειτουργούν με αυστηρές προϋποθέσεις. Η διάλυσή τους γίνεται σε κλειστές δεξαμενές, χωρίς να υπάρχει διαρροή των επικίνδυνων τοξικών υλικών στο περιβάλλον. Στη χώρα μας τόνοι αυτών των υλικών καταλήγουν στις θάλασσες, στο έδαφος, ανεξέλεγκτα», αναφέρει ο διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace κ. Νίκος Χαραλαμπίδης.
Επικίνδυνες ουσίες
«Οι τοξικές ουσίες από τις οποίες αποτελούνταν, κυρίως τα χρώματα με τα οποία βάφονταν τα πλοία, είναι εξαιρετικά επικίνδυνες», συμπληρώνει ο κ. Χαραλαμπίδης. «Ουσιαστικά εμποδίζουν την ανάπτυξη ζωής στα ύφαλα του πλοίου. Όταν διαχυθούν στη θάλασσα νεκρώνουν ολόκληρες περιοχές», συμπληρώνει.
Αναλύσεις που είχε πραγματοποιήσει κλιμάκιο της Greenpeace στον Σαρωνικό, για τον εντοπισμό της τοξικής ουσία ΤΒΤ, κύριο συστατικό των χρωμάτων των πλοίων, έδειξαν υπερβάσεις των ορίων που προτείνουν διεθνείς συμβάσεις για την ουσία αυτή έως και κατά 1,8 εκατομμύρια (!) φορές. Υψηλά και πολύ πάνω από τα όρια ήταν και τα επίπεδα ΤΒΤ ακόμα και κοντά σε παραλίες λουομένων στη Σαλαμίνα. Η οικολογική οργάνωση προτείνει «τη διάλυση μόνο με υψηλό επίπεδο ασφάλειας, ελεγχόμενo μάλιστα από ανεξάρτητους πιστοποιημένους οργανισμούς. Επίσης ζητάμε την απαγόρευση διάλυσης πλοίων σε παραλίες ή κατοικημένες περιοχές».
Αναλύσεις που είχε πραγματοποιήσει κλιμάκιο της Greenpeace στον Σαρωνικό, για τον εντοπισμό της τοξικής ουσία ΤΒΤ, κύριο συστατικό των χρωμάτων των πλοίων, έδειξαν υπερβάσεις των ορίων που προτείνουν διεθνείς συμβάσεις για την ουσία αυτή έως και κατά 1,8 εκατομμύρια (!) φορές. Υψηλά και πολύ πάνω από τα όρια ήταν και τα επίπεδα ΤΒΤ ακόμα και κοντά σε παραλίες λουομένων στη Σαλαμίνα. Η οικολογική οργάνωση προτείνει «τη διάλυση μόνο με υψηλό επίπεδο ασφάλειας, ελεγχόμενo μάλιστα από ανεξάρτητους πιστοποιημένους οργανισμούς. Επίσης ζητάμε την απαγόρευση διάλυσης πλοίων σε παραλίες ή κατοικημένες περιοχές».
Δίπλα στους κατοίκους
«Τα παλαιότερα πλοία περιέχουν πολλά επικίνδυνα υλικά: αμίαντο, ΡCΒs, κασσίτερο και μεγάλες ποσότητες λάσπης πετρελαίου. Ζητάμε να σταματήσει η εσκεμμένη δηλητηρίαση της θάλασσας με τοξικές ουσίες, καθώς όλοι γνωρίζουν πως είναι επικίνδυνες, την ώρα μάλιστα που ήδη παρέχονται επαρκείς εναλλακτικές λύσεις», λέει ο περιβαλλοντολόγος κ. Φίλιππος Κυρκίτσος, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ανακύκλωσης. «Δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν τέτοιου είδους εγκαταστάσεις σε κατοικημένες περιοχές, όπως είναι η Ελευσίνα ή η Σαλαμίνα. Οι δείκτες καθαρότητας των νερών σε αυτή την πλευρά του Σαρωνικού, όπως οι συγκεντρώσεις φωσφορικών, αζώτου, νιτρικών, κολοβακτηριοειδών, είναι επιβαρημένοι, όπως έδειξαν όλες οι έρευνες που έχουν διεξαχθεί στην περιοχή».
Κινητοποιήσεις
Ο δήμαρχος Ελευσίνας Γιώργος Αμπατζόγλου ζητάει την άμεση απομάκρυνσή τους. Δεν αποκλείει μάλιστα ακόμη και αγωνιστικές κινητοποιήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. «Είναι απαράδεκτο σήμερα τμήματα των ακτών της Ελευσίνας να βρίσκονται σε τριτοκοσμικές καταστάσεις», λέει στα «ΝΕΑ». «Το 1983 είχαμε έξι διαλυτήρια στην ακτή μας και τα παροπλισμένα πλοία στον Κόλπο της Ελευσίνας ήταν 435. Σήμερα υπάρχουν 10 παροπλισμένα πλοία, πέντε βυθισμένα τα οποία ουδείς ανασύρει, και ένα διαλυτήριο στα όρια του δήμου μας. Ωστόσο, στο θέμα προστασίας της υγείας όλων μας δεν χωρούν ημίμετρα. Θέλουμε να φύγει», λέει.