Τριετή λιτότητα βγάζουν οι κάλπες

 

Παράταση ως το 2012 για το έλλειμμα και σκληροί όροι των Βρυξελλών

Ζ. ΤΣΩΛΗΣ |

Σε δραματική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε τα τελευταία πέντε χρόνια η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας οδηγούν οι κάλπες- ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος- καθώς η δημοσιονομική κατάσταση επιδεινώνεται ημέρα με την ημέρα οδηγώντας τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας.

Λίγες ημέρες πριν από την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών ο πρωθυπουργός κ. Κ.Καραμανλής είχε στα χέρια του μαζί με τις πολιτικές εισηγήσεις των υπουργών ΠΕΧΩΔΕ κ. Γ.Σουφλιάκαι Οικονομίας κ. Ι.Παπαθανασίουτη «διάγνωση» για την κατάσταση της οικονομίας από έμπιστους συμβούλους του στην οποία καταγράφονταν τα τέσσερα μεγάλα προβλήματα που δεν κατόρθωσε να αντιμετωπίσει στα χρόνια της «γαλάζιας» διακυβέρνησης:

1. Η δημοσιονομική κατάρρευση, 2. Η δραματική απώλεια ανταγωνιστικότητας, 3. Η έκρηξη της παραοικονομίας, και 4. Η τριτοκοσμική δημόσια διοίκηση η οποία απορροφά τα δύο τρίτα των πόρων του προϋπολογισμού.

Η έκθεση αυτή, οι ασφυκτικές πιέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να ληφθούν επιτέλους αποφάσεις για τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα και η ευθεία προειδοποίηση του αρμόδιου για τις οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις επιτρόπου κ. Χοακίμ Αλμούνια ότι « η Ελλάδα αν αφεθεί στην τύχη της θα τιμωρηθεί σκληρά από τις αγορές » οδήγησαν στην απόφαση των πρόωρων εκλογών για την οικονομία.

Η ωμή γλώσσα για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας που χρησιμοποίησε ο Πρωθυπουργός θέτοντας το δίλημμα των εκλογών και η ομολογία του υπουργού Οικονομίας την Τετάρτη στις Βρυξέλλες ναι μεν υποχρεώνουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δώσει στη νέα κυβέρνηση περιθώριο χρόνου- παράταση- ως το 2012 για τη μείωση των ελλειμμάτων κάτω από το 3% του ΑΕΠ, όπως άλλωστε συνέβη σε άλλες 10 χώρες που έχουν υπερβολικό έλλειμμα, αλλά της δίνουν συνάμα το δικαίωμα να θέσει και τους όρους της νέας οικονομικής πολιτικής. Οι κατευθύνσεις είναι γνωστές. Η Ελλάδα θα κληθεί στο τέλος Οκτωβρίου να εκπονήσει τριετές σχέδιο για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος σε ποσοστό τουλάχιστον 1,5% του ΑΕΠ κατ΄ έτος ώστε να υποχωρήσει από 7,5% κάτω του 3% του ΑΕΠ το 2012.

Για να γίνει αυτό θα απαιτηθεί δέσμη μέτρων για τον περιορισμό των δαπανών του Δημοσίου ξεκινώντας από τους μισθούς που απορροφούν το ένα τρίτο των πόρων του προϋπολογισμού και των λειτουργικών δαπανών και επιχορηγήσεων στο σύστημα υγείας και κοινωνικής προστασίας.

Είναι προφανές ότι οι Βρυξέλλες απαιτούν να περιορισθεί ο δημόσιος τομέας τόσο ως προς τον αριθμό των υπαλλήλων όσο και ως προς το ύψος των αμοιβών.

Επίσης απαιτούν ριζικές αλλαγές στην κοινωνική ασφάλιση με επίκεντρο και πάλι τον δημόσιο τομέα ο οποίος ως σήμερα δεν έχει θιγεί ως προς τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και παροχών υγείας. Το πλέον πρόσφορο μέτρο είναι η υποχρέωση στην καταβολή ασφαλιστικών εισφορών από τους δημοσίους υπαλλήλους, όπως συμβαίνει στους ασφαλισμένους του ΙΚΑ.

Φόροι και παραοικονομία

Ωστόσο «κλειδί» της οικονομικής πολιτικής θα αποτελέσει η φορολογική πολιτική καθώς το μοντέλο της μείωσης φόρων για τις επιχειρήσεις που ακολούθησε η Νέα Δημοκρατία δεν απέδωσε καθώς οι επενδύσεις δεν αυξήθηκαν όσο αναμενόταν ενώ «φούντωσε» η παραοικονομία.

Στα άμεσα μέτρα είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης με τη φορολόγηση του συνόλου των εισοδημάτων των ελεύθερων επαγγελματιών, ίσως ακόμη και των αγροτών που επιδοτούνται από τα ευρωπαϊκά ταμεία.

Επίσης για τον εκσυγχρονισμό του εισπρακτικού μηχανισμού κάθετο μέτρο είναι η υποχρέωση του συνόλου των επιχειρήσεων να κάνουν τις συναλλαγές τους μέσω των τραπεζών ώστε να αποδίδουν τους φόρους και κυρίως τον ΦΠΑ αυτόματα και ηλεκτρονικά.

 ▅ Νέο μοντέλο ανάπτυξης

Απέναντι σε αυτή τη δυσάρεστη πραγματικότητα και τα σκληρά μέτρα που απαιτούν οι Βρυξέλλες καλούνται να τοποθετηθούν οι «μονομάχοι» της εκλογικής αναμέτρησης προκειμένου να βγει η οικονομία από το αδιέξοδο, αλλά παράλληλα η χώρα θα πρέπει να αναζητήσει νέο μοντέλο ανάπτυξης αφού το προηγούμενο που στηρίχθηκε στην ιδιωτική κατανάλωση και τον δανεισμό των νοικοκυριών αλλά και του κράτους έκλεισε τον κύκλο του. Ισως ένα-δυο χρόνια νωρίτερα από ό,τι περίμενε η ΝΔ, εξαιτίας της διεθνούς οικονομικής κρίσης.