Οι Ξυπόλητοι Γιατροί υπήρξαν λύση για την κάλυψη των υγειονομικών αναγκών της Κίνας τη δεκαετία του 60΄. Ήταν απόφοιτοι Λυκείου, έπαιρναν σύντομη εκπαίδευση στο πλησιέστερο νοσοκομείο και στη συνέχεια δούλευαν ως γιατροί στα χωριά τους, αθροίζοντας πόντους εργασίας, ακριβώς όπως έκαναν και στην κανονική αγροτική τους εργασία.
Αυτά συνέβαιναν στην Κίνα του Μάο και ήταν λύση ανάγκης για την κάλυψη των υγειονομικών αναγκών της αχανούς αυτής χώρας. Όσοι όμως έχουν παρακολουθήσει τις τοποθετήσεις της ΔΗΠΑΚ, δηλαδή της προσκείμενης στο ΚΚΕ συνδικαλιστικής παράταξης των γιατρών, διαπιστώνουν με απερίγραπτη έκπληξη πως οι απόψεις της στα θέματα της εκπαίδευσης των γιατρών απέχουν μια ανάσα από το μοντέλο των Ξυπόλυτων Γιατρών. Κατά πόδας ακολουθεί η ΑΡΣΙ, προκειμένου να διατηρήσει ανέφελο το συνοικέσιο που έχει συνάψει με τη ΔΗΠΑΚ στην ΟΕΝΓΕ.
Η λυσσώδης αντίδραση που εκδηλώνουν οι δύο παρατάξεις σε θέματα της ιατρικής εκπαίδευσης που προωθούνται από το ΚΕΣΥ και οι απίθανες απόψεις ότι οι εξετάσεις, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών κέντρων και η συμμετοχή σε συνέδρια είναι διαδικασίες που πρέπει να απορριφθούν διότι δεν εξυπηρετούν τις «λαϊκές ανάγκες», είναι ενδεικτικές της πρωτόγονης αντίληψης που διαμορφώνεται σ΄ αυτούς τους χώρους.