Γραφείο Τύπου
210 5205291
Αθήνα 28 Απριλίου 2010
Ολοκληρώθηκε η συζήτηση στη Βουλή και ψηφίστηκε το Σχέδιο Νόμου “Εγγυήσεις για την Εργασιακή Ασφάλεια και άλλες διατάξεις”, στο πλαίσιο του οποίου εγκρίθηκαν οι διατάξεις του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για τις προμήθειες του ΕΣΥ καθώς και θέματα ιδιωτικών κλινικών και ιδιωτικής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Ακολουθούν τα κείμενα των ομιλιών της Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου:
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης):
Θα ήθελα να καταθέσω και παρακαλώ να διανεμηθούν στους συναδέλφους οι νομοτεχνικές βελτιώσεις, που μετά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων, έρχονται είτε να αποσαφηνίσουν κάποια ζητήματα καθαρά νομοτεχνικά είτε να απαντήσουν σε κάποιες παρατηρήσεις των συναδέλφων. Φυσικά κατά την ομιλία μου θα μπορέσω να επανέλθω.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σ’ αυτήν την κρίσιμη και δύσκολη ώρα που περνάει η χώρα μας, η ευθύνη σίγουρα που έχουμε είναι από τη μία πλευρά να μπορέσουμε αποτελεσματικά να αντιμετωπίσουμε τη δημοσιονομική κρίση, να μπορέσουμε να στηρίξουμε την οικονομία, να σταθούμε στα πόδια μας σ’ αυτήν τη συγκυρία και ταυτόχρονα να απλώσουμε εκείνο το κοινωνικό δίχτυ ασφάλειας, το οποίο να στηρίξει τον ελληνικό λαό, την ελληνική οικογένεια σ’ αυτήν την περίοδο τη δύσκολη, σ’ αυτήν την περίοδο που οι πολίτες καλούνται να κάνουν θυσίες. Και αυτό είναι κάτι, στο οποίο αναφέρθηκε και ο Πρωθυπουργός χθες.
Σ’ αυτή λοιπόν την προσπάθεια, η λειτουργία του κοινωνικού κράτους, η στήριξη του εθνικού συστήματος υγείας, είναι κρίσιμη. Για εμάς, η υγεία είναι δημόσιο αγαθό, είναι υποχρέωση μιας ευνομούμενης δημοκρατικής πολιτείας και αυτό το αποδεικνύουμε καθημερινά αυτούς του έξι μήνες, παρά τις πολύ μεγάλες δημοσιονομικές και οικονομικές δυσκολίες.
Υπάρχει όμως και η άλλη πτυχή της υγείας και εκεί είμαστε αποφασισμένοι. Εκεί μπορούμε να κάνουμε εξοικονομήσεις, εκεί οφείλουμε να βάλουμε τάξη. Είναι το κομμάτι της υγείας που αφορά το δημόσιο συμφέρον και τα οικονομικά της υγείας. Είτε αυτό αφορά το ζήτημα του εθνικού συστήματος υγείας, δηλαδή στηρίζουμε και συνεχίζουμε τη στήριξη στο προσωπικό, στηρίζουμε την αναβάθμιση του ΕΣΥ, ιδιαίτερα στην περιφέρεια. Εκεί πραγματικά για εμάς είναι δέσμευση, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει ένα πολύ μεγάλο περιθώριο και εκεί έχουμε υποχρέωση απέναντι στον ελληνικό λαό να είμαστε αποφασισμένοι, να κάνουμε πραγματικά ρίξεις και τομές.
Εκεί που αναφερόμαστε σε γκρίζες ζώνες, σε αδιαφάνεια, σε σπατάλη δημόσιου χρήματος του έλληνα φορολογούμενου, αναφέρομαι στις προμήθειες, στην πολιτική του φαρμάκου, στην κακοδιαχείριση και φυσικά σ’ ένα παρασιτικό μακροοικονομικό κύκλωμα, γύρω από την υγεία.
Ταυτόχρονα, σ’ αυτήν την συγκυρία, οι Έλληνες απαιτούν από εμάς, επιτέλους να υπάρχουν κανόνες και η εξασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος της υγείας και στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτήν λοιπόν την πτυχή της διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος στην υγεία, υπέρ της υγείας, υπέρ του εθνικού συστήματος υγείας, υπέρ της παροχής υγείας στους ασφαλισμένους και στους πολίτες, εξυπηρετούν οι διατάξεις που έχουν ενσωματωθεί στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εργασίας και έχουμε καταθέσει απ’ την πλευρά του Υπουργείου Υγείας.
Και εδώ θα ήθελα να πω, αγαπητοί συνάδελφοι, ιδιαίτερα αναφερόμενη στους συναδέλφους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ότι σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες σαφώς και δεν χωρά η μικροκομματική, ούτε η αναζήτηση ευθυνών. Ξέρουμε πολύ καλά πώς έχει οδηγηθεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας, εδώ που έχει οδηγηθεί και με ποιες επιλογές τα προηγούμενα χρόνια. Εδώ θέλει σοβαρότητα, υπευθυνότητα και θέλει και πολιτική ειλικρίνεια.
Γιατί λοιπόν επιλέξαμε τη διαδικασία του επείγοντος; Για να μην αιωρείται στην Αίθουσα αυτή η συζήτηση, παρ’ ότι τα κουβεντιάσαμε και στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων. Για τέσσερις συγκεκριμένους λόγους, κύριοι συνάδελφοι, αυτές οι διατάξεις ήρθαν σ’ αυτό το σχέδιο νόμου και δεν περιμέναμε μετά από ενάμισι μήνα, να έρθουν σε μια ολοκληρωμένη ρύθμιση του Υπουργείου Υγείας.
Πρώτος λόγος. Γιατί πραγματικά είναι επείγουσας, γιατί δεν μπορούμε να χάσουμε ούτε ένα λεπτό, γιατί αυτό είναι αίτημα όλων των συναδέλφων, απ’ όλα τα κόμματα της Βουλής, ότι επιτέλους πρέπει να έχουμε τα όπλα εκείνα ως πολιτεία για να μπορούμε να είμαστε αποτελεσματικοί στις προμήθειες, να συμπληρώσουμε την πολιτική που ήδη έχει δρομολογηθεί για το φάρμακο, να μπορέσουν να υπάρχουν αποτελεσματικοί κανόνες όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα της υγείας. Άρα ο λόγος του επείγοντος είναι κρίσιμος.
Αιτιολόγηση δεύτερη και εδώ έχει να κάνει με την προηγούμενη κυβέρνηση. Γιατί και στους τρεις αυτούς τομείς υπήρξε μία απόλυτη νομική εκκρεμότητα και μια γκρίζα ζώνη, την οποία εμείς κληθήκαμε να βρούμε και να χειριστούμε. Ένα σύστημα προμηθειών, το οποίο στην ουσία δεν λειτουργούσε -κάτι το οποίο ομολόγησαν οι ίδιοι οι συνάδελφοι και προς τιμήν τους από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας- οπού πώς μπορείς να κάνεις περιστολή δαπανών και διαφάνεια αν δεν βελτιώσεις αυτό το σύστημα. Και για αυτό εκπλήσσομαι, αν τελικά δεν στηρίξετε αυτές τις διατάξεις καθώς επί της ουσίας, πιστεύω ότι δεν μπορεί να διαφωνεί κανείς.
Είδαμε το θέμα των ιδιωτικών κλινικών και της υποχρέωσης, ακόμα και μεγάλες ιδιωτικές κλινικές που λειτουργούν να έχουν το στοιχειώδες φαρμακείο, να υπάρχει έλεγχος, όσον αφορά τη διακίνηση του φαρμάκου και το τι χρεώνεται στα ασφαλιστικά ταμεία που σήμερα, αγαπητοί συνάδελφοι, χρεώνεται σε τιμή λιανικής μέσα στις ιδιωτικές κλινικές. Και είχε θεσπιστεί σωστά μία ρύθμιση από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία όμως είχε όριο εφαρμογής την 1η Ιουλίου του 2009 και δεν είχε γίνει μετά τίποτα.
Και εμείς, ερχόμαστε εδώ και βάζουμε -και αυτή είναι η απάντηση γιατί βάζουμε αυτήν την τρίμηνη προσαρμογή όμως, με πολύ αυστηρούς κανόνες πια- και ασφαλιστική δικλείδα που θα επανέλθουν.
Και βέβαια, το τρίτο θέμα που έχει να κάνει με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και τον ιδιωτικό τομέα, όπου ξέρετε πολύ καλά, ότι δύο μέρες πριν τις εκλογές ημέρα Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, υπήρξε δημοσίευση προεδρικού διατάγματος με κλειστή τη Βουλή, με υπηρεσιακή στην ουσία κυβέρνηση, αιφνιδιαστική ρύθμιση, η οποία στην πραγματικότητα ερχόταν να προκαταλάβει τις εξελίξεις στο πρωτοβάθμιο επίπεδο της υγείας, δημιουργώντας συνθήκες σαν να είναι η υγεία Σούπερ Μάρκετ. Χωρίς κριτήρια, χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες. Όποιος ήθελε έμπαινε και έκανε επενδύσεις, πάλι χωρίς να υπάρχει ανάλογη εποπτεία και εις βάρος βέβαια -αφού δεν υπήρχαν κανόνες και όροι- των ασφαλιστικών ταμείων.
Πιο συγκεκριμένα και ο τέταρτος λόγος -επιτρέψτε μου, για να μη το ξεχάσω- που φέρνουμε αυτές τις ρυθμίσεις, είναι γιατί πρέπει το πρόγραμμα προμηθειών για τα δημόσια νοσοκομεία, το οποίο υλοποιείται το Μάιο, σύμφωνα με το ενιαίο πρόγραμμα προμηθειών για το 2010, να μπορέσει να υλοποιηθεί με αυτές τις νέες ρυθμίσεις. Δηλαδή, θα ήταν δώρο άδωρον να έρθουν αργότερα, αφού πλέον θα είχαν γίνει οι προκηρύξεις και θα είχε προχωρήσει το πρόγραμμα προμηθειών.
Τέλος, το θέμα των ιδιωτικών κλινικών και των φαρμακείων είναι ένα θέμα που το έχουμε δουλέψει από κοινού με τους συναδέλφους από το Υπουργείο Εργασίας, το συνάδελφο Ανδρέα Λοβέρδο και το Γιώργο Κουτρουμάνη, γιατί έχει άμεση συνάφεια, όπως και το ζήτημα των προμηθειών, με το θέμα των ασφαλιστικών ταμείων.
Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά την Επιτροπή Προμηθειών Υγείας, με δύο λόγια θα πω τι θεσμοθετούμε σήμερα. Πρώτα απ’ όλα, σταματάει αυτή η γραφειοκρατική προσέγγιση, η οποία δεν λειτούργησε ποτέ, οι απαιτήσεις των νοσοκομείων να συγκεντρώνονται και να στέλνονται στην ΕΠΥ και να τις διεκπεραιώνει. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό δεν έγινε. Το αποτέλεσμα; Τα νοσοκομεία ποτέ δεν διεκδίκησαν τις απαιτήσεις τους και πολλά λογιστήρια δεν είχαν καν βγάλει εντάλματα μετά το 2008.
Εδώ, λοιπόν, λέμε κάθε νοσοκομείο, κάθε οικονομικό τμήμα, κάθε διοίκηση νοσοκομείου έχει ευθύνη να δίνει κάθε μήνα το λογαριασμό και επίσης, να πηγαίνει να βγάζει τα εντάλματα και να διεκδικεί. Δεν μπορεί να πυροβολούμε το ΕΣΥ συνεχώς, για τις υποχρεώσεις και τα χρέη και να μην έχει καν τη θεσμική δυνατότητα να μπορεί να έχει ορθή διαχείριση των οικονομικών
Δεύτερη αλλαγή είναι να μπορεί η Επιτροπή Προμηθειών Υγείας και όταν αυτό απαιτείται, ανάλογα με το είδος των προμηθειών, να υπάρχει αποκέντρωση στις υγειονομικές περιφέρειες για διαγωνισμούς με ενιαίες προδιαγραφές και μάλιστα, για είδη που χωράει κάτι τέτοιο, για οικονομίες κλίμακας και μάλιστα η πρόβλεψη με σαφήνεια για ηλεκτρονικές προμήθειες και ηλεκτρονικές δημοπρασίες, κάτι το οποίο είναι κρίσιμο και το οποίο θα είναι ευεργετικό για τα οικονομικά του Εθνικού Συστήματος Υγείας και βέβαια, θα φέρει και πολύ μεγάλη διαφάνεια.
Αλλαγή επόμενη, για το φάρμακο, κάτι που νομίζω όλοι έχουμε πει. Να υπάρχει δυνατότητα τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας να κάνουν διαγωνισμούς με βάση τη δραστική ουσία, κάτι κρίσιμο και κάτι που πιστεύω ότι όλοι θα επικροτήσουμε. Όπως, επίσης, και η πρόβλεψη για νοσοκομειακή συσκευασία για την προμήθεια φαρμάκων, κάτι που γίνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι ίδιες εταιρείες, για τα ίδια προϊόντα, δεν μπορούν να προμηθεύσουν τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας με αυτόν τον τρόπο.
Δυο λόγια για τις ιδιωτικές κλινικές. Ερχόμαστε και το κάνουμε αυστηρό το πλαίσιο. Διευρύνουμε κατ’ αρχάς τις κλινικές που πρέπει να συμμορφωθούν. Εκεί που ήταν από εκατόν πενήντα κλίνες και πάνω, εμείς λέμε από εξήντα κλίνες και πάνω.
Δεύτερον, η υποχρέωση φαρμακείου και η λειτουργία με φαρμακοποιό. Θα εκπλαγείτε αν δείτε τον κατάλογο, ότι μεγάλες ιδιωτικές κλινικές αυτήν τη στιγμή δεν έχουν οργανωμένο φαρμακείο, με ημερήσιο συνταγολόγιο και καταγραφή ανά δόση θεραπείας ασθενούς, με πλήρη έλεγχο, όσον αφορά την είσοδο των φαρμάκων και τη διακίνηση. Και το πιο κρίσιμο, αλλάζουμε το βάρος, όσον αφορά την υποχρέωση εποπτείας. Εκεί, δηλαδή, που το δημόσιο κυνηγάει να δει μέσα από ένα δαίδαλο γραφειοκρατίας, με ενστάσεις κ.λπ. και παίρνει χρόνο αν συμμορφώνεται ή όχι ο ιδιωτικός τομέας, εδώ λέμε το πολύ απλό: Πέραν των άλλων, όποια ιδιωτική κλινική δεν συμμορφωθεί εντός τριών μηνών, παύει η σύμβαση με τα ασφαλιστικά ταμεία, που υπογράφουμε από κοινού με το συνάδελφο, τον Ανδρέα Λοβέρδο. Επιτέλους, θα σταματήσει να εκβιάζεται το Δημόσιο. Το βάρος της συμμόρφωσης στον ιδιωτικό τομέα.
Δύο λόγια και για την πρωτοβάθμια φροντίδα και γιατί φέρνουμε αυτή τη ρύθμιση. Κατ’ αρχάς ξέρετε πολύ καλά ότι σε όλη την Ευρώπη -επειδή ακούστηκε κι αυτό- τα θέματα της υγείας, δεν θεωρούνται ότι είναι θέμα εμπορευματοποίησης και γι’ αυτό ακόμα και η περίφημη οδηγία Μπολγκενστάιν είχε εξαιρέσει το χώρο της υγείας από την παροχή των υπηρεσιών.
Άρα, λοιπόν, εμείς λέμε ότι το να έχεις ένα 51%, αυτή τη στιγμή, εκεί που έχει ιατρική ή οδοντιατρική υπηρεσία, σημαίνει ότι πιστεύεις ότι η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας είναι ιατρική, οδοντιατρική πράξη.
Ταυτόχρονα, κάνουμε ρυθμίσεις για τους άλλους επαγγελματίες του χώρου, όπως είναι οι φυσιοθεραπευτές, οι ψυχολόγοι -τα λέμε μέσα αναλυτικά- προκειμένου και εκεί να έχουν τις δυνατότητες, με τις δικές τους ιδιαιτερότητες και διατάξεις, να παρέχουν πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Άρα, λοιπόν, παύει αυτή η εκκρεμότητα που επί έξι μήνες είχαν παγώσει όλες οι άδειες στο χώρο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, ομαλοποιείται, δίνουμε δεκαοκτώ μήνες. Το συζητήσαμε και στην Επιτροπή, γιατί εμείς δεν έχουμε αντιπαλότητα με τον ιδιωτικό τομέα να υπάρξει η προσαρμογή. Και επειδή, ακούστηκε από τον Εισηγητή του ΠΑΣΟΚ για το Προεδρικό Διάταγμα, είναι σαφές ότι δεν αφορά αυτή τη μεταβατική περίοδο και είμαστε σαφείς.
Και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -και κλείνω με αυτό- το πιο κρίσιμο είναι η ώρα που θα γίνει η μεγάλη τομή στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, το μεγάλο κενό του Εθνικού Συστήματος Υγείας, μετά τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» και μετά το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που επιτέλους, οι κλάδοι υγείας, έχουμε συμφωνήσει με το συνάδελφο Υπουργό Εργασίας, θα είναι κάτω από την εποπτεία του Υπουργείου Υγείας, σε μια ενοποίηση του χώρου της υγείας. Ε, δεν μπορούμε να αφήσουμε τετελεσμένα γεγονότα, όπως έγινε στην πράξη από το 2008 και μετά, τα οποία να έρθουν και να ακυρώσουν την προσπάθεια η χώρα μας επιτέλους, να έχει ένα πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας που να αντιστοιχεί και να αξίζει στον ελληνικό λαό.
Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι με αίσθημα ευθύνης και σοβαρότητας οι τρεις ρυθμίσεις που φέρνουμε είναι προς όφελος της υγείας και με έννοια του δημόσιου αγαθού και του δημοσίου συμφέροντος.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, και για την κατανόησή σας.
.
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα σε δύο σημεία, που έχουν τεθεί και αφορούν τα ζητήματα της υγείας, να τοποθετηθώ πολύ σύντομα. Όπως είχα την ευκαιρία να αναφέρω και στην πρωτολογία μου, πιστεύω ότι σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία που περνάει ο ελληνικός λαός, εμείς έχουμε δύο υποχρεώσεις.
Το ένα είναι να στηρίζουμε το Εθνικό Σύστημα Υγείας και αυτό το κάνουμε παρ’ ότι είναι τόσο δύσκολη δημοσιονομικά και οικονομικά η κατάσταση. Φυσικά με το αναγκαίο προσωπικό γίνεται η συνέχεια αυτής της προσπάθειας και με τα περιφερειακά νοσοκομεία, παρά ότι πρώτη θα αναγνωρίσω τα τεράστια προβλήματα που υπάρχουν στο χώρο της υγείας -και τα γνωρίζουμε όλοι.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι, την ώρα που ελληνικός λαός καλείται και κάνει θυσίες, να μπορούμε να προασπίσουμε το δημόσιο συμφέρον στο χώρο της υγείας. Αυτό, σημαίνει ότι πρέπει επιτέλους να αντιμετωπίσουμε όλη αυτή τη γκρίζα παρασιτική πραγματικότητα που υπάρχει γύρω από τις προμήθειες, τα φάρμακα, την κακοδιαχείριση, τη σπατάλη που τελικά είναι εις βάρος του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Και εδώ θέλω να απαντήσω στον αγαπητό συνάδελφο τον κύριο Μαρκόπουλο, τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας. Θα περίμενα, κύριε συνάδελφε, να έρθετε και να επικροτήσετε τις βελτιώσεις που κάνουμε σήμερα. Γιατί εσείς πριν από δύο χρόνια φέρατε την Επιτροπή Προμηθειών Υγείας, η οποία στην πραγματικότητα και επειδή υπήρχαν προβλήματα νομοθετικά, ενδεχομένως δεν στηρίχθηκε επαρκώς. Ήταν επιλογή της τότε ηγεσίας, δεν μπαίνω σε αυτό, δεν είναι η ώρα για να πάμε εκεί, δεν λειτούργησε, όμως.
Και εδώ φέρνουμε κάποιες βελτιώσεις και λέμε: Πρώτα απ’ όλα, παρατηρητήριο τιμών για τα αναλώσιμα. Δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει πενταπλάσια και εξαπλάσια τιμή για τα ίδια αναλώσιμα με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Γιατί δεν το επικροτείτε;
Για τα φάρμακα: Σαφώς ανοίγουμε τη δυνατότητα να υπάρχει προμήθεια πλέον και διαγωνισμός με βάση τη δραστική ουσία, να υπάρχει νοσοκομειακή συσκευασία. Δίνουμε τη δυνατότητα για ηλεκτρονικούς διαγωνισμούς. Αν δεν κάνουμε αυτές τις αναγκαίες ρυθμίσεις, θα συνεχιστεί δυστυχώς η κατάσταση που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια, όπου η εξαίρεση ήταν ο κανόνας. Ε, δεν γίνεται έτσι! Εμείς εκεί θα κάνουμε τις τομές για να προασπίσουμε φυσικά το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Θα ήθελα και στον Πρόεδρο του ΛΑΟΣ στον κ. Καρατζαφέρη να πω -επειδή αναφέρθηκε στο 51%- δεν υπάρχει αντιπαλότητα με τον ιδιωτικό χώρο της υγείας. Αυτό που λέμε όμως, είναι ότι πρέπει να υπάρχουν κανόνες, να υπάρχει εποπτεία και για το λόγο αυτό για τις ιδιωτικές κλινικές φέρνουμε αυτή τη ρύθμιση για τα φαρμακεία. Μην ξεχνάμε ότι ο ιδιωτικός τομέας της υγείας, αυτή τη στιγμή έχει παραπάνω δαπάνες -αυτό είναι το ελληνικό παράδοξο σε σχέση με το δημόσιο τομέα- και απομυζά κυριολεκτικά τα ασφαλιστικά ταμεία, γι’ αυτό και είναι από κοινού αυτές οι τροπολογίες με τον συνάδελφο τον Ανδρέα Λοβέρδο.
Όσον αφορά το 51% απλώς να σας θυμίσω -γιατί ήμασταν και Ευρωβουλευτές ταυτόχρονα την περίοδο που ήρθε η περίφημη Οδηγία Μπολγκενστάιν- ακόμα και η Οδηγία Μπολγκενστάιν την υγεία την είχε εξαιρέσει από την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, ακριβώς γιατί δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε, έστω και αν ασκείται από ιδιωτικό φορέα με κανόνες σωστά και νόμιμα γιατί δεν είναι ένα καθαρό εμπορευματικό προϊόν. Η υγεία είναι πάνω από όλα η διασφάλιση ενός δημόσιου κοινωνικού αγαθού.
Άρα, κανόνες βάζουμε, ερχόμαστε και ομαλοποιούμε ίσα, ίσα την ιδιωτική πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, που ξέρετε πολύ καλά ότι δύο μέρες πριν τις εκλογές έγινε μία πραξικοπηματική ρύθμιση, που όπως ήρθαν και οι εκπρόσωποι των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, παραδέχθηκαν ότι εκείνη η ρύθμιση, όπως έγινε προεκλογικά, τελικά υπονόμευσε και την όλη συζήτηση. Και τι λέμε;
Θα επανέλθω στο θέμα της πρωτοβάθμιας και θα κλείσω, κύριε Πρόεδρε.
Εμείς λέμε ότι είναι δύο μεγάλες μεταρρυθμίσεις σε εξέλιξη: Ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» που συζητείται σήμερα στο Υπουργικό Συμβούλιο και που θα έχουμε μία αναδιάταξη αρμοδιοτήτων για θέματα και υγείας και από την άλλη είναι το ασφαλιστικό, όπου υπάρχει κοινή συμφωνία οι κλάδοι των ταμείων να έρθουν κάτω από την εποπτεία του Υπουργείου Υγείας και να ενοποιηθεί επιτέλους ο χώρος της υγείας -με ό,τι αυτό θα σημάνει- εις όφελος των ασφαλισμένων και φυσικά για το χώρο της εξοικονόμησης και του εξορθολογισμού.
Εκεί, λοιπόν, λέμε να μην γίνονται τετελεσμένα γεγονότα, γιατί αυτό είχε επιχειρηθεί να γίνει προεκλογικά. Να υπάρξει, λοιπόν, ο σεβασμός των κανόνων, όπως προέβλεπε το Προεδρικό Διάταγμα του 2001 και εδώ είμαστε να κάνουμε έναν ουσιαστικό διάλογο, πώς θέλουμε την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, πώς θέλουμε να αναπτυχθεί. Τώρα είναι η ευκαιρία. Και εκεί φυσικά θα γίνει ένας διάλογος και μέσα στη Βουλή με κανόνες και με σωστή εποπτεία.
Σας ευχαριστώ πολύ.